Στο δέκατο τρίτο φεγγάρι

Δέκατο τρίτο φεγγάρι και η Σμύρνη καίγεται. Στ’ αποκαϊδια γεννιέται ο αδερφός της. Χωρίς πατέρα.

Εκέινος έφυγε για πάντα.

Στοιβαγμένοι σ’ ένα σαπιοκάραβο, πηγαίνουν να βρουν άλλη πατρίδα. Ότι είχε, καταλήγει μέσα

σ’ ένα άσπρο δέμα στη θάλασσα.

Έτσι της είπε ο καπετάνιος.

Όμως η απόσταση από το βλέμμα του άφησε κενά. Στη θέση που πριν λίγο ήταν η οικογένειά της, μια κηλίδα αίμα και στην τσάντα που κρατούσε, κάποια παιδικά ρουχαλάκια με κεντημένο το Φ.

Ένα μωρό στην αγκαλιά κάποιας που πριν λίγο ήταν άδεια θα την κάνει να την ακολουθήσει.

Αλλά πάλι μένει μόνο μ’ ένα όνομα. Φοίβος. Το όνομα του μωρού.

Από το σπίτι το γεμάτο μυστήρια που καταλήγει, θα ψάχνει κι αυτή το δικό της μυστήριο.

Ο Ερυθρός Σταυρός, ο Ορέστης, η μη αποδοχή της από κάποιους, ο Γρηγόρης, ο μεγάλος έρωτας, ένα γράμμα, ένας οικογενειακός τάφος, ο Φοίβος, ο Τούρκος φίλος της ο Ταρίκ, όλη της η ζωή με απρόβλεπτες εξελίξεις.