Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΠ. ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ

Η γνησιότητα της Β’ Θεσ ποτέ δεν αμφισβητήθηκε από την αρχαία εκκλησιαστική παράδοση. Οι αρχαιότερες μαρτυρίες για την επιστολή βρίσκονται στον Πολύκαρπο Σμύρνης, τον Ιουστίνο, την Επιστολή Βαρνάβα, τη συλλογή του Μαρκίωνα (140 μ.Χ.) και τον κανόνα του Muratori. Η γνησιότητά της όμως αμφισβητήθηκε στους νεώτερους χρόνους και αμφισβητείται έντονα μέχρι και σήμερα. Ο πρώτος που αρνήθηκε την παύλεια προέλευση της Β’ Θεσ ήταν ο J. E. Chr. Schmidt (1798) και ακολούθησαν οι Kern, Baur, Wrede, Lutgert, Hadorn, Schmithals κ.π.ά.
Τα βασικά τους στηρίγματα είναι δύο: α) το τεμάχιο Β’ Θεσ 2,1-12, δηλαδή η ιδιαιτερότητά του και η ασυμφωνία του με τα αποκαλυπτικά τεμάχια της Α’ Θεσ και ιδίως με το 5,1-11, και β) οι πολλές ομοιότητες της επιστολής με την Α’ Θεσ. Το Β’ Θεσ 2,1-12 θεωρήθηκε ως μη παύλειο, γιατί στις άλλες επιστολές του Παύλου δεν υπάρχουν παρόμοιες ή παραπλήσιες θέσεις. […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)